fbpx
Home Ontmoetingen Taurus die Tukker werd

Taurus die Tukker werd

door Margreet Rotte

Via een vriendin kom ik op Facebook in contact met een stichting die zich inzet voor buitenlandse zwerfhonden. Zij zoeken iemand die vluchtbegeleider kan zijn voor Taurus. Hij heeft in een Turks asiel gezeten en is geadopteerd door mensen in Nederland. Zij wachten al een tijdje op hun hondje. Die moet natuurlijk eerst de vereiste inentingen en papieren hebben voor hij naar Nederland mag reizen, maar hij is er nu klaar voor. Ik kan me goed voorstellen dat je graag zo snel mogelijk je nieuwe kameraad bij je wilt hebben. En als ik zelf een hond geadopteerd zou hebben, zou ik ook héél blij zijn als iemand zich voor mij opofferde. Ik ga maar eens vakantiekarmapunten scoren en besluit me aan te melden als reisgenoot voor Taurus.

Een verantwoordelijke taak

Via een mailtje meld ik me bij de stichting aan. Het is dan nog niet zeker of Taurus ook met mij mee kan vliegen. Ze moeten eerst kijken of er op mijn vlucht plek is voor een hond. En als dat zo is, regelen zij daarna zijn reispapieren. Ik heb na een paar dagen telefonisch contact met een Nederlandse vrijwilligster van de stichting. Zij legt me duidelijk uit wat ze precies van me verwachten. Het is namelijk best een verantwoordelijke taak. Ook willen ze echt zéker weten dat ik het zie zitten en ga doen. Begrijpelijk. Als ze alles in gang zetten en ik besluit het dan toch niet meer te doen, dan hebben ze voor niks al allerlei dingen geregeld. Ik ben echter nog steeds enthousiast en ga het doen.

Taurus maakt zichzelf nog even onzichtbaar

Ja hoor, Taurus mag mee

Weer een paar dagen later krijg ik bericht: Taurus kan met mij meevliegen! Ik krijg het telefoonnummer van de Turkse contactpersoon. Met haar kan ik verdere praktische afspraken maken. Op de dag van mijn terugvlucht sta ik een half uur eerder dan afgesproken al klaar bij de ingang van de luchthaven. En kleine drie kwartier later komt er een bestelauto aan. Arme Taurus was wagenziek. Ondanks dat hij niet ontbeten heeft, is zijn bench een kleverige bende. Hijzelf zit een beetje zielig achterin. Op Turkse luchthavens moet je bij de ingang al met al je bagage door een scanner. Eerst ik met mijn rugzak. Zijn begeleidster haalt Taurus uit de bench en ik loop met hem door het beveiligingspoortje. Dan de lege bench door de scanner. Hond er weer in. De begeleidster helpt mij met inchecken en zorgt ervoor dat het ticket van Taurus betaald wordt. Dan verschoont ze de bench en geeft Taurus een licht kalmeringsmiddeltje. Een medewerker van de luchthaven neemt hem daarna over. En dan is het voor mij weer een normale reis. Alleen bij de overstap in Istanbul moet ik even bij het cabinepersoneel vragen of mijn hond aan boord is. En dat is ‘ie.

Ook Taurus is geland

In Amsterdam komt Taurus binnen via de speciale bagage waar alles met afwijkende afmetingen binnenkomt. Taurus zit maar een beetje versuft te kijken. Ik hijs de bench op een bagagekarretje en ga bij de bagageband op zoek naar mijn tas. Die komt al snel en ik ga op weg naar de uitgang. Nu begint het spannende deel, ondanks dat alle papieren op mijn naam staan. De douane controleert zorgvuldig zijn chip en alle documenten.  Alles blijkt in orde en ik mag doorlopen. De medewerkster van de stichting wacht mij als het goed is op. En ja hoor, ze ziet me aankomen en neemt de kar met Taurus van mij over. Snel lopen we weg uit de drukte.

Eindelijk uit de reiskooi

Blije baasjes

Even verderop wachten Jaap en Joke, de nieuwe baasjes van Taurus. Zij zijn natuurlijk dolblij dat ze hem nu in het echt kunnen zien en mee naar huis kunnen nemen. Hij krijgt een mooie nieuwe riem en een boerenzakdoek om. Hij is nog steeds een beetje overweldigd door de reis en alle aandacht maar besluit toch maar zijn beste beentje voor te zetten en kijkt nieuwsgierig om zich heen. De bench wordt uit elkaar gehaald en gaat weer naar de opslag van de stichting. Taurus, Jaap en Joke hebben nog een lange reis voor de boeg want Taurus’ nieuwe huis staat in Enschede.

Ja, dit is je nieuwe baasje!

Een hartslag van 300

Zo. Eerst maar eens iets te eten halen voor in de trein. Als ik daarin geploft ben, kan mijn hartslag weer dalen van ongeveer 300 slagen per minuut naar het normale aantal. Ik vond het toch best een spannende onderneming, maar ik ben blij dat het goed afgelopen is. En heel tof om te zien hoe blij de nieuwe eigenaren waren. Ik weet zeker dat Taurus het hier stukken beter naar zijn zin gaat hebben dan in een Turks asiel.

De eerste lekkernij op Hollandse bodem

Een poot van Tukker

Een paar weken na terugkomst open ik mijn e-mail. Hé wat leuk, een bedankje van Jaap en Joke. Taurus heet inmiddels Tukker en heeft het prima naar zijn zin in Enschede. Hij kan goed wennen aan alle nieuwe dingen om hem heen en krijgt complimentjes van zijn buurtgenoten. Jaap en Joke sturen ook wat foto’s mee. Tukker ligt tevreden op een kussen in de tuinstoel. Hij moet nog veel leren maar kan goed overweg met andere honden en katten. En de hitte vindt hij maar niks. Liefst rent hij na een regenbui door het natte gras. Net als ik vonden Jaap en Joke het ook spannend toen Tukker aankwam. Ze hadden hem uitgekozen op basis van een foto en een korte beschrijving en moesten natuurlijk ook maar afwachten of hij leuk zou zijn. Maar dat is ‘ie. Voor hen is het een lot uit de loterij, schreef Jaap. Missie volbracht!



Vlieg je naar Turkije? Misschien kun je dan lege hondenbenches voor de stichting mee terug nemen? En ze zoeken ook regelmatig vluchtbegeleiders voor honden die in Nederland geadopteerd zijn. Niet alleen vanuit Turkije, maar ook vanuit andere landen. Interesse, meld je dan aan bij info@stichtingaai.nl

Misschien vind je dit ook leuk om te lezen

Laat een reactie achter