Cittaslow Vize, Tayfun, Meltem en Berat

Veel Turken houden ervan om buitenlandse mensen te ontmoeten. Even een praatje maken, vragen hoe de dingen in Nederland gaan. Als je in Turkije rondreist, leidt dat vaak tot onverwachte ontmoetingen. Zo ook in Vize, waar ik een middag met leraar Engels Tayfun en zijn studenten Meltem en Berat optrok. Zij namen ons op sleeptouw in Vize, een kleine stad in Thracië, het noordwestelijk deel van Turkije. De stad heeft enkele leuke bezienswaardigheden. Zonder de enthousiaste inmenging van Tayfun waren we daar gewoon voorbij gereden. Hadden we er misschien wat gegeten maar zeker niet meer. De reisgidsen schrijven er namelijk niet over.

Hoe het begon…via Instagram!

Voor vertrek uit het kustplaatsje Kıyıköy drinken we nog wat in de gemeentelijke theetuin op het dorpsplein. Mijn oog valt op een sticker op het raam raam. Er staat een Instagram account op, cittaslowvize heet het. Everything about Vize: follow us! Nou willen we toevallig die middag naar Vize rijden om daar wat te eten en te kijken of er wat te zien is. Nog geen tien minuten nadat ik het account heb toegevoegd, heb ik een berichtje. ‘Wat leuk dat je onze pagina volgt en leuk te zien dat je in Turkije bent.’ Ik schrijf terug dat ik de sticker gezien heb, op weg ben naar Vize en vraag of er wat te zien is. Direct antwoord. ‘Mijn studenten en ik vinden het leuk jullie te ontmoeten en we willen jullie graag wat laten zien van de stad’. Ik geef door hoe laat we er zijn en we gaan op pad.

En ja hoor, daar zijn ze

Tayfun adviseert naar de burcht van Vize te rijden. Dat is een goed startpunt. Tot dat moment heb ik overigens nog geen idee wie de persoon achter het account is, dus wie er straks opduikt is een grote verrassing. Ondanks wegwerkzaamheden zijn we sneller dan gepland op de plaats van bestemming. Ik laat weten dat we er zijn. En ja hoor, tien minuten later stopt er een auto. Tayfun (27) en zijn studenten Meltem en Berat (17) stappen uit en stellen zich voor. Tayfun spreekt prima Engels. Zijn studenten wat minder en zij zijn ook een beetje verlegen. Tayfun heeft het cittaslow account aangemaakt als project voor zijn studenten. Ze hebben op diverse locaties gefilmd, vooral bij de bezienswaardigheden. Vize heeft restanten van een burcht, een oude moskee, ‘de kleine Aia Spohia’ en een Romeins theatertje.

Onbekend voor de inwoners

Tayfun komt zelf niet uit Vize, zijn studenten wel. Tijdens het project hebben ze gemerkt dat zelfs inwoners van Vize zelf niet eens weten wat er bovenop de heuvel in hun stad te vinden is. Ze zijn daarom extra trots dat wij er zijn, de eerste buitenlanders die ze zelf rondleiden. Van de burcht is niet zoveel meer over, maar het is een mooie plek met wat groen en een uitzicht over de stad en het omliggend gebied. We lopen naar de kleine Aia Sophia, de Gazi Suleyman Paşa moskee. In Istanbul staat de grote Aia Sophia, een kerk die tot moskee omgebouwd werd. Dat gebeurde ook met het kleine zusje in Vize, oorspronkelijk gebouwd als kerk in de zevende eeuw. De kleine Aia Sophia raakte door de jaren heen verwoest en is nog maar recent gerestaureerd. Tayfun vertelt dat een Amerikaans plan was voor de restauratie, maar dat werd afgekeurd want de Turken konden het véél beter. Wij kennen allemaal de kwaliteiten van Turkse aannemers en betwijfelen of het wel de juiste keuze was. Maar goed. Het is een mooie plek waar we binnen even kunnen genieten van de koelte en de stilte.

Moskee, theater en thee

Volgende stop: de Şerbetdar Hasan Bey moskee. Eerst een synagoge, nu een moskee. En ook mooi gerestaureerd. Ook hier koekeloeren we even binnen. De moskeeën hier zijn niet zo rijk gedecoreerd maar ik vind dat eenvoudige juist wel mooi. Lekker simpel. En wat grappig is, je zit dat het oorspronkelijk geen moskee was. De imam staat altijd op het oosten en de gelovigen bidden die kant op. ‘Echte’ moskeeën zijn zo gebouwd dat dat punt altijd bijvoorbeeld in het midden staat. Maar in een gebouw dat eerder een andere functie had, smokkelen ze die nis voor de imam erbij en die staat dan altijd opzij van het midden. Tayfun weet veel en deelt zijn kennis graag met ons. Na de moskee naar de resten van het Romeins theatertje. Nog maar in de jaren ’90 van de vorige eeuw ontdekt en het dateert uit de tweede eeuw na Christus. Het is fijn dat onze gids veel vertelt. Er staat wel een bord bij het theater en ook bij de moskeeën, maar daar zou een vertaler nog wel wat goed werk kunnen doen. De teksten staan er zowaar in het Engels op, maar je moet veel fantasie hebben om ze te begrijpen. Dan is het tijd voor thee.

Leuke filmpjes op cittaslowvize

We rijden naar de Kahveland, een soort Turkse Starbucks. We hebben dorst gekregen en willen onze gidsen graag trakteren als dank voor de leuke middag. Meltem en Berat komen ook een beetje los en vertellen dat ze respectievelijk docente Engels en computerprogrammeur willen worden. Ze vonden het Citta Slow project erg leuk. Berat was de technicus en Meltem verzorgde het commentaar. Kijk maar eens op het Instagram account van cittaslowvize, het zijn leuke filmpjes geworden. Inmiddels is het al laat geworden en wij zoeken nog een slaapplek. Het Kaymazlar hotel sponsorde het project en is volgens Tayfun ook de beste keuze. Wij vinden het allemaal prima en rijden met Tayfun en Meltem naar het hotel.

Eerst even netwerken

Op zijn Turks moet er dan natuurlijk eerst veel gesproken worden met de directeur. Tayfun heeft eerder contact gehad met een assistent-manager. Dat hij nu de directeur kan spreken en nog twee gasten binnenbrengt is natuurlijk een buitenkansje. En hij wil graag ook nog een sticker bij de ingang van het hotel plakken. Dat verzoek moet natuurlijk via allerlei beleefde omwegen gedaan worden. En mogelijk wil het hotel het vervolg van het project ondersteunen dus ook daarvoor wordt vanavond de basis gelegd. Een succesje van vandaag: ze mogen een sticker plakken. De grote nog wel. De kleine mogen wij mee naar huis nemen. Die prijkt inmiddels op de 25 jaar oude Twingo van Ans die in Wageningen rondrijdt. Als ik Tayfun daar foto’s van app, vindt hij dat natuurlijk geweldig. Hij laat ze aan zijn collega’s en het schoolhoofd zien. De laatste is stomverbaasd schrijft hij. Hij heeft veertig collega’s, waarvan de helft het account niet volgt, laat staan dat ze een sticker op hun auto plakken.

Op naar de volgende ontmoeting!

Wij hebben in elk geval een fantastisch leuke middag in Vize gehad en lekker geslapen in het comfortabele Kaymazlar hotel. Dat is vanaf najaar 2019 een kuurhotel met allerlei thermen faciliteiten. In mijn keuken thuis hangt een kaart met de tekst ‘Even short time makes good friendship’. Gekregen van Crazy Ali uit Cappadocië, de besnorde man op mijn homepage. Of ik Tayfun, Meltem of Berat ooit nog zie weet ik niet, maar deze middag vergeet ik niet. Mede dankzij hen ontmoetten we nog meer bijzondere mensen. Zeynep, haar zusje Elif en hun ouders zien we als we nog even snel voor de zon ondergaat wat foto’s maken bij de kleine Aia Sophia. De meisjes spreken Engels en nodigen ons de volgende dag uit in het restaurant van hun ouders in Lüleburgaz. Daar wilden we toch al heen. En deze spontane ontmoeting smaakt naar meer. Benieuwd hoe het ons in Lüleburgaz verging? Daarover meer in een volgend blog.

Meer zien van Vize en de filmpjes van Tayfun en zijn studenten bekijken? Ga dan naar het Instagram account van Cittaslow Vize