fbpx
Home Actief Wandelvakantie in Turkije: Lycian Way midden

Wandelvakantie in Turkije: Lycian Way midden

door Margreet Rotte

Ben je op zoek naar een wandelvakantie in Turkije? De Lycian Way is de oudste en bekendste Turkse langeafstandswandeling. Meer dan 500 kilometer door de streek die vanaf zo’n 1500 jaar voor Christus Lycië heette. De Engelse Kate Clow ontwikkelde de Lycian Way. De route is volledig bewegwijzerd en loopt van Hisaronü bij Fethiye tot Antalya. Een wandelvakantie in Turkije staat garant voor bijzondere ontmoetingen, prachtige vergezichten, de natuur op haar best, struikelen over overblijfselen uit de Lycische tijd, struinen tussen ruïnes en nog veel meer. Ik verbaas me er altijd weer over hoeveel je tijdens een wandelvakantie ziet en beleeft. Zoveel verschil in landschap, bergformaties, steensoorten en begroeiing. Loop je met me mee?

Wandelvakantie in Turkije, van Myra naar Kalkan over de Lycian Way

Eerder liep ik al het westelijk deel van de Lycian Way van Fethiye naar Patara. Deze keer lopen we van Hoyran bij Myra naar Kalkan. Ik boekte deze wandelvakantie in Turkije bij reisorganisatie Earth Tracks & Turkije Natuurlijk. Evelien Bogaart van Earth Tracks woonde in Turkije en kent de streek en de route goed. Natuurlijk is het ook mogelijk om de route individueel te lopen, maar ik vind het met een groep leuker en handiger. We beginnen in Antalya. Wij zijn er maar een dag, maar er valt genoeg te doen om je een paar dagen te vermaken. Lees voor tips ook mijn artikel over Antalya. We slapen in Kaleiçi, het oude centrum.

 

Kaleiçi betekent letterlijk: binnen de burcht of het kasteel. Het is het oudste gedeelte van Antalya en min of meer autovrij

Dag 1 Antalya – Myra – Hoyran – Kapaklı (8 kilometer)

Na het ontbijt vertrekken we naar Myra, zo’n 2,5 uur rijden. We bekijken de rotsgraven en de resten van het amfitheater. Myra is een van de steden uit het oude Lycië. Daarna rijden we door naar Hoyran, een klein boerendorpje. Je vindt er nog traditioneel gebouwde stenen boerderijtjes en ambar, houten opslaghuisjes. We bezoeken de resten van de antieke stad Hoyran. Het lijkt alsof een reuzenhand de stenen sarcofagen over het landschap gestrooid heeft. Tussen de oude resten groeien lentebloemen in allerlei kleuren. Als we richting Kapaklı lopen, ontmoeten we een boerin die met haar gezin in een tijdelijke nederzetting van zelfgemaakte plastic gebouwtjes woont. Van zelfgemaakte geitenyoghurt maakt ze in een handomdraai met wat water en zout ayran, een soort drinkyoghurt. Echte Turkse gastvrijheid! Ons pad van vandaag gaat alleen maar naar beneden, tussen prachtige bloeiende struiken door, met uitzicht op zee en eindigt in Kapaklı.

 

Op de Lycian Way maak je kennis met de Turkse gastvrijheid.

 

 

Dag 2 Kapaklı – Istlada – Simena – Üçağız

Na het ontbijt vertrekken we en komen al snel bij Istlada, waar de reuzenhand weer met sarcofagen gestrooid heeft. We stuiten op een kudde nieuwsgierige geiten en een lieve hond die een tijdje met ons meeloopt. Dan missen we een afslag omdat de route niet zo duidelijk aangegeven staat en komen weer in Kapaklı uit, maar als we teruglopen vinden we hem alsnog. De picknick op een mooie plek met uitzicht op de azuurblauwe zee smaakt heerlijk en daarna hebben we weer energie voor de laatste etappe. Na een paar kilometer zien we het kasteel van Simena al op de berg. Eromheen liggen weer veel sarcofagen en het uitzicht is prachtig. We dalen af naar het haventje en drinken thee. Voor ons boottochtje staat er helaas te veel wind. De laatste kilometers naar ons pension in Üçağız leggen we daarom te voet af. Een prachtige en afwisselende route was het.

 

Dag 3 Üçağız – Boğazcık via Aperlae en Apollonia (20 km)

Yes! De wind is gaan liggen dus ons boottochtje gaat naar Kekova gaat door. Vanaf de boot heb je mooi zicht op de resten van de verzonken stad en op Simena en het kasteel. We hebben een flinke afstand voor de boeg vandaag. Het eerste stuk kronkelt langs zee, daarna gaan we meer het binnenland in. We schuilen even voor de regen in een verlaten huisje en nuttigen onze picknick aan het water in bij Ramazan een eenvoudig restaurantje waar je ook met de boot kunt aanleggen. Onderweg komen we de oude Lycische steden Aperlae en Apollonia tegen. Veel is er niet over bekend, maar Aperlae is waarschijnlijk een garnizoensstadje geweest en Apollonia een ‘echt’ stadje waar mensen leefden. Daar vind je ook nog een mooi intiem amfitheatertje. En in beide steden wemelt het natuurlijk weer van de sarcofagen. Wederom een afwisselende wandeldag waarop we weer heel veel moois zagen.

 

Dag 4 Boğazcık – Fakdere (16 km) + transfer naar Çukurbağ

Na ontbijt hijsen we de rugzak weer op onze rug voor wat volgens de route niet zo’n lange tocht zou moeten zijn. Al snel dalen we af naar zee. De rotsen zijn hier erg grillig van vorm, helemaal uitgesleten door de elementen. Het pad kronkelt door bosjes en rotspartijen en af en toe moeten we even klauteren. Bij het eindpunt van onze wandeling is er even twijfel hoe we moeten lopen naar de grote weg waar ons busje voor de transfer staat. We lopen nog naar de baai maar daar is geen actie. Het restaurantje dat er zou zijn volgens de kaart is dicht. Helaas moeten we de paar kilometer weer teruglopen – en nu naar boven. Als we bijna weer terug zijn waar we vandaan kwamen, komt een man op een scooter ons tegemoet. Onze chauffeur zag hem langskomen en vroeg hem ons tegemoet te rijden. Communicatie alla Turka.

Dag 5 Çukurbağ – Phellos – Gökçeören (18 km) + transfer naar Gökçeören

Vanuit Çukurbağ klimmen we naar de ruïnes van Phellos. Naast uiteraard een sarcofaag zien we nog wat kleine bouwsels overeind staan en op een muur is een uitgehouwen silhouet van een levensgrote stier zichtbaar. Na Phellos lopen we lekker in de schaduw van de wilde aardbeibomen met hun bijzondere roodbruine, gladde bast. Hier en daar wat plukjes wilde orchideeën en hé, échte Turkse tulpen! We komen bij een heel oude plataan, zijn stam is wel enkele meters in omtrek. Hij staat heerlijk met zijn voeten in een bergstroompje. Bijna op het eind van de wandeling hebben ook wij bijna natte voeten. De schoenen en sokken uit, willen we een beek droog oversteken. Onze Turkse gastheer van vanavond die ons om vijf uur zou ophalen, zien we nergens en onze mobieltjes hebben geen bereik. Na een paar kilometer extra zien we hem staan. We persen ons met zijn vijven in zijn stokoude Renault. De andere twee groepsleden kruipen in de auto van een toevallige passant die ook onze kant op moet. Vervoer alla Turka.

Dag 6 Gökçeören – Sarıbelen (15 km)

Na ons uitgebreide ontbijt met heerlijke verse pannenkoeken (gözleme) vervolgen we onze weg. We komen alweer een kudde geiten met herders tegen en maken even een praatje met ze. Het landschap is erg afwisselend. Stenige weiden, bloemenvelden, weilanden met lage muurtjes en rotspartijen wisselen elkaar af. Dan lopen we weer over een smal geitenpaadje, dan weer over een breed karrenspoor. Bij Hüseyins ‘huis’ worden we uitgenodigd voor thee. Met zijn zevenen proppen we ons in het piepkleine kamertje. Een neef die er toevallig is heeft zichzelf via de computer Engels geleerd en probeert zijn kennis graag op ons uit. Na de theestop verandert het landschap weer. Grijze rotsen in bijzondere vormen en uitzicht op zee. Vlakbij ons eindpunt Sarıbelen kom ik een dame tegen met een geitje en drie schapen. Ze wil graag op de foto en of ik die dan opstuur. Tuurlijk! Met een hartelijke omhelzing en 2 dikke kussen nemen we afscheid.

 

Dag 7 Sarıbelen – Bezirgan – Kalkan (18 km)

Vanaf de start tippelt er weer een hond gezellig met ons mee. Het is even zoeken want op een paar punten is de markering niet zo duidelijk. Na 7 kilometer komen we in Bezirgan waar we op een muurtje bij het theehuis lekker in het zonnetje theedrinken. Onze meeloophond is een bekende. Hij loopt wel vaker met wandelaars mee en verblijft dan weer hier en dan weer daar. In Bezirgan staan nog veel ambar schuurtjes. Ze staan allemaal bij elkaar op een kluitje aan de rand van het dorp en zijn nog in gebruik. De houten daken zijn vervangen door golfplaat. Minder mooi maar wel functioneel. We dalen af naar Kalkan, onze eindbestemming. Helaas zijn er al hoog op de berg bouwactiviteiten en we lopen achter een lawaaiige bulldozer. Dat is wennen na een week rust op het platteland. Gelukkig loopt het laatste stuk weer door olijfgaarden met vrolijke bloemetjes.

Op een wandelvakantie in Turkije maak je kennis met het échte Turkije

Zeker op dit deel van de Lycian Way kom je in dorpen waar het toerisme nog in de kinderschoenen staat. In Kapaklı en Gökçeören sliepen wij bij de mensen thuis. De faciliteiten zijn daar eenvoudig, maar de enorme gastvrijheid van de mensen maakt het ‘gebrek’ aan comfort meer dan goed. Ze slepen eten aan tot je niet meer kan. Mensen die je onderweg tegenkomt maken graag een praatje. Even binnenkijken in een ambar? O ja hoor, kom maar. Toen we op het muurtje bij het theehuis in Bezirgan zaten, kwam er een man snoeprepen uitdelen en ook wij kregen er allemaal één. Regelmatig vragen mensen of je foto’s wilt maken en die opstuurt. Uiteraard doe ik dat dan ook. Het contact met de lokale bevolking vind ik een van de leukste dingen. Natuurlijk helpt het als je een paar woordjes Turks spreekt. Al is dat alleen maar ‘merhaba’ (= hallo).

Transport alla Turka. Hüseyin vroeg de mensen in de rode auto of ze ook een deel van onze groep konden meenemen. Dat scheelde een keer rijden.

Turkeytraveller tips wandelvakantie Turkije

  • De Culture Routes Society beheert en onderhoudt de Lycian Way en andere langeafstandswandelroutes in Turkije. Op hun website vind je veel informatie over de routes, aanbieders van georganiseerde reizen, boeken, kaarten en tips.
  • Loop je individueel? Zorg dan zeker voor mogelijkheden om de route zo goed mogelijk te volgen. De app, een kaart, kompas en/of gps. Soms zijn merktekens verdwenen of niet goed zichtbaar. En meestal is er niemand om de weg te vragen. Ook is er onderweg niet altijd telefoon- of internetbereik.
  • Ik boekte mijn wandelvakantie in Turkije bij Earth Tracks/Turkije Natuurlijk. Overnachtingen, maaltijden, transfers en bagagevervoer zijn geregeld en bij de prijs inbegrepen. Op de website vindt je de mogelijkheden voor zowel individuele als groepsreizen. Evelien Bogaart loopt zelf mee. Zij kent de taal en cultuur en regelt alles onderweg. Ik vind dit een prettige manier van reizen.
  • Wil je ook de natuur van jaar beste kant zien? Loop dan in het voorjaar. Bijvoorbeeld in de maand april groeit en bloeit er van alles. In de zomermaanden is het te heet. Qua temperatuur is het najaar ook goed te doen, maar na een hete zomer zijn er veel minder bloemen en kan het gras verdord zijn.
  • Bij een wandelvakantie in Turkije is het handig als je in elk geval een goede algemene conditie hebt in verband met de afstanden die je per dag loopt of soms moet lopen. Sommige stukken zijn lastig met hoogteverschillen, smalle paadjes en/of losse stenen.

Ook interessant voor jou

Geef een reactie